Kthehu te indeksi

Davidi dhe Goliath

Kjo përmbajtje është e disponueshme vetëm pasi të keni pranuar cookies.

1 i Samuelit 17:49

vuri dorën në thes, nxori prej tij një gur, e hodhi me hobenë dhe e goditi në ballë filisteun; guri iu fut në ballë dhe ai ra me fytyrë përtokë.

Teksti i plotë i biblës

1 Samuelit 17 Vargjet 1 – 11: 1 Filistenjtë i mblodhën trupat e tyre për luftë; u mblodhën në Sokoh, që është pronë e Judës, dhe e ngritën kampin e tyre në Efes – Damim midis Sokohut dhe Azekahut. 2 Edhe Sauli dhe njerëzit e Izraelit u mblodhën dhe e ngritën kampin e tyre në luginën e Terebintos, dhe u rreshtuan për betejë kundër filistenjve. 3 Filistenjtë ndodheshin në mal nga njëra anë dhe Izraeli ishte në mal nga ana tjetër, dhe midis tyre ndodhej lugina. 4 Nga kampi i filistenjve doli një kampion i quajtur Goliath, nga Gathi, i lartë gjashtë kute dhe një pëllëmbë. 5 Kishte në kokë një helmetë prej bronzi, ishte veshur me një parzmore, pesha e të cilës ishte pesë mijë sikla bronzi; 6 në këmbë kishte këmborë prej bronzi dhe mbi sup mbante një ushtë prej hekuri. 7 Maja e ushtës së tij ishte si shuli i një endësi dhe peshonte gjashtëqind sikla argjendi; para tij ecte shqytari i tij. 8 Ai u ndal dhe u thirri grupeve të ushtarëve të Izraelit: “Pse keni dalë për t’u radhitur në formacion beteje? A nuk jam unë një filiste dhe ju shërbëtorë të Saulit? Zgjidhni një burrë që të dalë kundër meje. 9 Në rast se do të jetë në gjendje të luftojë me mua dhe të më vrasë, ne do të jemi shërbëtorët tuaj; por në rast se dal unë fitues dhe e vras, atëherë ju do të jeni shërbëtorët tanë dhe do të na shërbeni”. 10 Pastaj filisteu shtoi: “Unë sot po sfidoj trupat e Izraelit: Më jepni një burrë dhe do të luftojmë!”. 11 Kur Sauli dhe tërë Izraeli dëgjuan këto fjalë të filisteut, mbetën të shtangur dhe u hyri një frikë e madhe. Vargjet 40-52: 40 Pastaj mori në dorë shkopin e tij, zgjodhi pesë gurë të lëmuar në përrua, i vuri në torbën e bariut, në një thes të vogël që kishte me vete; pastaj me hobenë në dorë u nis kundër filisteut. 41 Edhe filisteu përparoi duke iu afruar gjithnjë e më tepër Davidit, ndërsa shqytari i tij e paraprinte. 42 Filisteu shihte me kujdes dhe, me të parë Davidin, e përçmoi sepse ishte vetëm një i ri, kuqalash dhe i hijshëm. 43 Filisteu i tha Davidit: “Mos jam vallë qen që po del kundër meje me shkop në dorë?”. Dhe filisteu e mallkoi Davidin në emër të perëndive të tij. 44 Pastaj filisteu i tha Davidit: “Eja këtu, dhe unë do t’ua jap mishin tënd shpendëve të qiellit dhe kafshëve të fushave”. 45 Atëherë Davidi iu përgjigj filisteut: “Ti po më vjen me shpatë, me shtizë dhe me ushtë; kurse unë po të dal në emër të Zotit të ushtrive, Perëndisë të ushtrisë së Izraelit që ti ke fyer. 46 Pikërisht sot Zoti do të të dorëzojë në duart e mia; dhe unë do të të rrëzoj, do të pres kokën tënde dhe do t’ua jap pikërisht sot kufomat e ushtrisë së filistenjve shpendëve të qiellit dhe bishave të tokës, me qëllim që gjithë dheu të mësojë se ka një Perëndi në Izrael. 47 Atëherë gjithë kjo turmë do të mësojë se Zoti nuk të shpëton me anë të shpatës, as me anë të shtizës; sepse përfundimi i betejës varet nga Zoti dhe ai do t’ju dorëzojë në duart tona”. 48 Kur filisteu lëvizi dhe shkoi përpara për t’u ndeshur me Davidin, edhe Davidi nxitoi menjëherë drejt mejdanit, ballë filisteut; 49 vuri dorën në thes, nxori prej tij një gur, e hodhi me hobenë dhe e goditi në ballë filisteun; guri iu fut në ballë dhe ai ra me fytyrë përtokë. 50 Kështu Davidi me një hobe dhe një gur mundi filisteun; e goditi dhe e vrau, megjithëse Davidi nuk kishte asnjë shpatë në dorë. 51 Pastaj Davidi vrapoi, u hodh mbi filisteun, ia mori shpatën dhe e vrau duke ia prerë me të kokën. Kur filistenjtë e panë që heroi i tyre vdiq, ikën me vrap. 52 Atëherë njerëzit e Izraelit dhe të Judës u ngritën duke lëshuar britma lufte dhe i ndoqën filistenjtë deri në hyrjen e luginës dhe në portat e Ekronit. Filistenjtë e plagosur për vdekje ranë në rrugën e Haarimit, deri në Gath dhe në Ekron.

Mbi pikturën

Kjo përmbajtje është e disponueshme vetëm pasi të keni pranuar cookies.
Te 1 Samuelit 17 përmendet sërish përparimi i filistenjve kundër izraelitëve. Mbreti Saul mbledh ushtrinë e tij që të ndalojë sulmin. Ushtritë e filistenjve dhe izraelitëve janë rreshtuar në anët përkatëse të luginës së Elahs; ‘Lugina e Terebintëve’, e cila është rreth 15 milje (25 km) në perëndim të Bethlehemit. Për shkak të mosbindjes në betejën e mëparshme kundër Amalekitëve (1 Samuelit 15), mbreti Saul ka humbur favorin e Perëndisë. Profeti Samuel, atëherë duhet të vajosë në fshehtësi të riun David, biri i Jeseut, si mbret. 1 Samuelit 16. Fitorja e Davidit mbi Goliathin tërheq vëmendjen e popullit te Davidi, dhe mbretërimi i Saulit humbet sërish autoritet. Goliathi, një luftëtar kampi filisteas, rreth 3.048 metër i gjatë i veshur me parzmore, sfidon izraelitët që të dërgojnë një burrë të luftojë kundër tij. Të dy burrat luftojnë përkatësisht secili për ushtrinë e tij. Megjithatë, Sauli dhe izraelitët frikësohen nga Goliathi. Kur Davidi hyn në kampin izraelit, ai thotë, “...Po kush është ky filiste, i parrethprerë, që guxon të poshtërojë ushtrinë e Perëndisë të gjallë?”, vargu 26. Këto fjalë mund të kuptohen përkundër sfondit të porosisë së Ligjit të Përtërirë në kapitullin 7, ku Izraeli urdhërohet nga Perëndia që të ‘dëbojë’ ose shkatërrojë popullin Kanaanit. Këta njerëz po dëbohen nga toka e Kanaanit si ndëshkim për mëkatet e tyre. Perëndia ia premtoi tokën e Kanaanit Izraelit. Megjithatë, Izraeli, është veçse një vegël në duart e Perëndisë, pasi Ai vetë e udhëheq betejën. Ashtu si beteja kundër Jerikos u udhëhoq nga Komandanti i ushtrisë së Perëndisë, ashtu Davidi e di se “beteja i takon Perëndisë” edhe tani. Shih vargu 47. Kjo i jep atij kurajo besimi. Ai e takon Goliathin “në emrin e Perëndisë së Ushtrive”, dhe e vret Goliathin. Perëndia Zot është Mbreti i vërtetë i Izraelit. Më pas Davidi do të jetë “mëkëmbësi” nën Perëndinë. Beteja kundër Goliathit, i cili vesh parzmore luspore dhe është plagosur për vdekje në kokë, na kujton Zanafillën 3:15, ku premtohet se pasardhësit e Evës do të shtypin kokën luspore të gjarprit. Ky premtim përmbushet në Jezusin, Bir i Davidit, i cili shtypi kokën e djallit, “gjarprit të dikurshëm” (Zbulesa 12:9) në Kalvar, edhe pse forma e tij e jashtme ishte pafuqishme. Beteja e Davidit kundër Goliathit është parahije treguese e kësaj. Ishte një betejë frymore për nderin e Emrit të Perëndisë. Në betejën frymore që duhet të ndodhë ende, të krishterët mund të fitojnë vetëm në fuqinë e Perëndisë. Filipianët 4:13 : “Unë mund të bëj gjithshka me anë të Krishtit që më fuqizon”. Gjoni 15:5 : “… sepse pa Mua nuk mund të bëni asgjë”.

Bëj një pyetje mbi pikturën

Shkarkoe imazhin falas