Samaritani i mire

Luka 10:30-37 30 Dhe Jezusi u përgjigj dhe tha: “Një njeri zbriti nga Jerusalemi për në Jeriko dhe ra në duart e kusarëve, të cilët, si e zhveshën dhe e bënë me plagë, u larguan dhe e lanë gjysmë të vdekur. 31 Rastësisht një prift po zbriste në atë udhë dhe, mbasi e pa atë, kaloi në anën tjetër. 32 Po ashtu edhe një levit, kur arriti në atë vend, erdhi e pa dhe kaloi në anën tjetër. 33 Por njëfarë samaritani që po udhëtonte, erdhi atje dhe kur e pa, iu dhimbs. 34 Dhe erdhi pranë, ia lidhi plagët dhe duke derdhur vaj dhe verë; pastaj e hipi mbi kafshën e vet, e çoi në një han dhe u kujdes për të. 35 Dhe të nesërmen, kur do të dilte, nxori dy denarë dhe ia dha hanxhiut duke i thënë: “Kujdesu për të dhe ç’të shpenzosh më shumë, unë do të t’i jap kur të kthehem”. 36 Cili nga këta të tre, pra, të duket se u bë i afërmi i tij, që ra në duart e kusarëve?”. 37 Dhe ai tha: “Ai që tregoi mëshirë ndaj tij”. Atëherë Jezusi i tha: “Shko dhe bëj kështu edhe ti”.

Pra, kush është fqinji im? Jezus iu përgjigj pyetjes së një eksperti të ligjit me një shëmbëlltyrë: Një Samaritan i mëshirshëm, preket nga rrethanat e një viktime vjedhjeje, i cili qëndron shtrirë, i plagosur, në rrugën mes Jerusalemit dhe Jerikos. Një prift dhe një nga Levitët (që të dy judenj), kalojnë pranë të shkretit por nuk tregojnë dhembshuri ndaj tij. Vepra e mëshirshme e samaritanit (në sytë e judenjve ai ish vetëm i huaj, i cili nuk ka njohuri mbi ligjin judeas), tregohet si një vepër e jashtëzakonshme dhe shembullore dashurie për një njeri si ai.