Amalakitët, pasardhës të Ezaut, sulmojnë popullin e Izraelit në kampin Refidim, jo larg nga mali Sinai. Izraelitët duhet të mësojnë në shkretëtirë, që t’i besojnë Perëndisë në të gjitha rrethanat. Jo vetëm të kenë besim se Zoti do japë ujë nga shkëmbi dhe mana si ushqim, ata gjithashtu duhet të kenë besim në ndihmën e Tij kur sulmohen nga armiku.
Moisiu e udhëzon Jozueut të vejë në luftë kundër Amalekut, por në atë betejë fitorja është e mundur vetëm me ndihmën e Perëndisë. Izraeli është populli i Perëndisë, dhe ai që lufton kundër Izraelit, lufton kundër Perëndisë (vargu 16).
Moisiu e mban lart stafin, përmes të cilit Perëndia kryen mrekullitë e shumta në Egjipt, si flamur / shenjë fushëbeteje në luftë.
Kur Moisiu i ul duart me stafin në to për shkak të lodhjes, Amalakitët fitojnë. Aaroni dhe Huri e ndihmojnë Moisiun që ta mbajë lart stafin. Atëherë Izraelitët e mundin Amalekun.
Psalmi 20:6-8 :
6 Tani e di që ZOTI shpëton të
vajosurin e tij; do t’i përgjigjet
nga qielli i tij i shenjtë me forcën
shpëtimtare të dorës së tij të djathtë.
7 Disa kanë besim te qerret dhe të
tjerë te kuajt, por ne do të kujtojmë
emrin e ZOTIT, Perëndisë tonë.
8 Ata u përkulën dhe ranë; por ne
u ngritëm përsëri dhe mbahemi në
këmbë.
Shih Isaia 31, ku përmendet beteja e Zotit për Sionin (Jerusalemin).
Të krishterët lejohen të bashkëndajnë bekimet e besëlidhjes së Perëndisë me Abrahamin. Në luftën shpirtërore ata përballen me fuqi demonike, të cilat ata mund t’i mposhtin vetëm nëse janë veshur me ‘parzmoren e plotë të Perëndisë’. Efesianëve 6:10-18.